اهمیت توسعه کشاورزی قراردادی در زنجیره تأمین بخش کشاورزی

توسعه کشاورزی قراردادی به دلایل مختلف مانند اشتغال‌زایی، افزایش عملکرد، تولید هدفمند، بهبود فرآیند بازاریابی و فروش و توسعه صادرات أنواع محصولات کشاورزی بسیار مهم است. این نظام، در بیشتر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به عنوان یک راهبرد ملی در توسعه کشاورزی، مدیریت ریسک‌های بازار (به ویژه تنظیم قیمت‌ها)، ایجاد امنیت و ثبات درآمدی برای کشاورزان و بهبود کیفیت و استاندارد انواع محصولات کشاورزی مورد توجه قرار می‌گیرد.

کشت قراردادی، قرارداد مبتنی بر تولید است، به عبارت دیگر بر اساس قراردادی بین خریدار و کشاورز، تولید محصول انجام می‌شود. در این نوع سیستم تولید، خریدار که معمولاً بخش دولتی، شرکت‌ها و انواع صنایع غذایی هستند، موظف به تعیین بهترین الگوی کشت، تأمین نهاده‌های تولید، آموزش کشاورزان و بازاریابی هستند و کشاورزان فارغ از دیگر دغدغه‌ها، فقط باید تمرکز خود را بر برنامه‌ریزی برای کشت محصول با بالاترین کیفیت و حداقل بودجه بگذارند. نتایج اجرای کشاورزی قراردادی نیز کاهش ریسک تولید و بازار و ثبات درآمد برای کشاورز و سود برای خریدار است.

در این راستا مدیرعامل سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران، توسعه کشاورزی قراردادی در زنجیره تأمین سه محصول پرمصرف گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی و پیاز با همکاری معاونت امور زراعت وزارت جهاد کشاورزی را به عنوان یکی از اولویت‌های مهم این سازمان و شبکه عظیم تعاون روستایی کشور در سال ۱۴۰۴ اعلام کرده است.

در پایان می‌توان گفت که کشاورزی قراردادی به عنوان راهکاری مؤثر در ترغیب کشاورزان برای اجرای طرح الگوی کشت به منظور نجات زمین بحران‌زده از کم‌آبی و مجالی برای تأمین محصولات راهبردی مورد نیاز کشور و زیست فردا، مورد توجه ویژه وزارت جهاد کشاورزی، سازمان تعاون روستایی و دولت است؛ راهبردی که می‌تواند کشاورزی کشور را اقتصادی و شکوفا نماید.