نقش ارزشمند شرکت پشتیبانی امور دام کشور در تأمین پروتئین تا ثبات بازار در کشور
امنیت غذایی، به ویژه در حوزه محصولات پروتئینی، یکی از ارکان اساسی ثبات اقتصادی و اجتماعی هر کشوری محسوب می‌شود. در ایران، شرکت پشتیبانی امور دام کشور به عنوان یکی از نهادهای کلیدی زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی، نقشی حیاتی در حفظ این امنیت ایفا می‌کند. این شرکت با مداخله در بخش‌های مختلف زنجیره تأمین محصولات دامی؛ از تولید تا توزیع، تلاش می‌کند تا دسترسی مردم به پروتئین حیوانی را در شرایطی پایدار و قابل قبول تضمین نماید.
یکی از مهم‌ترین وظایف شرکت پشتیبانی امور دام، مدیریت عرضه و تقاضای محصولات دامی است. این شرکت با اجرای خریدهای حمایتی از تولیدکنندگان گوشت قرمز، مرغ و تخم‌مرغ، از یک سو مانع از سقوط قیمت خرید محصولات دامی و ضرر تولیدکنندگان می‌شود و از سوی دیگر، با ذخیره‌سازی و عرضه به موقع در بازار، از افزایش ناگهانی قیمت‌ها جلوگیری می‌کند. این سیاست‌ها به ویژه در شرایط تحریم و نوسانات ارزی، که قیمت نهاده‌های دامی مانند ذرت و سویا را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند.
در شرایطی که تورم فزاینده باعث کاهش قدرت خرید خانوارها شده است، شرکت پشتیبانی امور دام با عرضه محصولات پروتئینی با قیمت مصوب در قالب بسته‌های حمایتی یا از طریق فروش در مراکز خاص، سعی در کاهش فشار اقتصادی بر دوش مصرف‌کنندگان دارد. این اقدام، به ویژه در مناطق محروم و برای اقشار آسیب‌پذیر، می‌تواند تفاوت چشمگیری در تأمین حداقل نیازهای غذایی ایجاد کند.
صنعت دام و طیور در ایران با چالش‌های متعددی مانند گرانی نهاده‌های وارداتی، مشکلات نقدینگی و نوسانات بازار مواجه است. شرکت پشتیبانی امور دام با خرید محصولات دامی به قیمت تضمینی، به تثبیت درآمد تولیدکنندگان کمک می‌کند و از تعطیلی مراکز پرورش دام و طیور جلوگیری می‌نماید. این حمایت، نه‌تنها امنیت غذایی امروز را تأمین می‌کند، بلکه از کاهش ظرفیت تولید در آینده نیز پیشگیری می‌نماید.
این شرکت با انبارکردن محصولاتی مانند گوشت مرغ، تخم‌مرغ و گوشت قرمز در ذخایر استراتژیک، امکان مداخله سریع در شرایط بحرانی (مانند تحریم، همه‌گیری یا اختلال در زنجیره تأمین) را فراهم می‌کند. این ذخایر به دولت اجازه می‌دهد در صورت بروز شوک‌های خارجی یا داخلی، بازار را مدیریت کرده و از کمبود شدید محصول جلوگیری نماید.
شرکت پشتیبانی امور دام در شرایط کنونی، نقش انکارناپذیری در تأمین پروتئین حیوانی و ثبات بازار این محصولات ایفا می‌کند. اما برای تضمین امنیت غذایی پایدار، باید از سیاست‌های مقطعی فراتر رفت و با اصلاح ساختارهای تولید و توزیع، صنعت دام و طیور را به سمت خودکفایی و کارایی بیشتر سوق داد.
در نهایت، نقش این شرکت در امنیت غذایی فراتر از یک نهاد تنظیم‌گر بازار است. ثبات در عرضه محصولات دامی، کنترل قیمت‌ها و حمایت از تولیدکنندگان، همگی عواملی هستند که در صورت مدیریت صحیح، می‌توانند به افزایش ضریب امنیت غذایی در کشور کمک کنند. اما تداوم این موفقیت‌ها مستلزم اصلاحات ساختاری، کاهش وابستگی به واردات و ارتقای بهره‌وری در تمامی حلقه‌های زنجیره تأمین است.
