ضرورت افزایش سرمایه بانک کشاورزی در تقویت امنیت غذایی و معیشت مردم
صنعت کشاورزی، ستون فقرات امنیت غذایی و حافظ ثبات اجتماعی و اقتصادی هر کشوری محسوب می‌شود. در ایران نیز این بخش با وجود تمام چالش‌ها، نقشی بی‌بدیل در تأمین غذای مردم و معیشت میلیون‌ها خانوار روستایی و عشایری ایفا می‌کند. در این میان، بانک کشاورزی به عنوان نهاد تخصصی و پیشران مالی این عرصه، وظیفه‌ای خطیر بر عهده دارد. افزایش سرمایه این بانک، تنها یک اقدام مالی برای تقویت ترازنامه یک نهاد نیست، بلکه یک ضرورت استراتژیک و سرمایه‌گذاری هوشمندانه برای تحکیم پایه‌های امنیت غذایی کشور و توانمندسازی سفره مردم است.
درک این ضرورت، مستلزم نگاهی به زنجیره ارزش کشاورزی، از مزرعه تا سفره است. کشاورزی مدرن و پایدار، به شدت سرمایه‌بر است. یک کشاورز برای دستیابی به عملکرد مطلوب و کیفی، نیازمند تأمین نهاده‌های مناسب، مکانیزاسیون و تجهیزات پیشرفته، سیستم‌های فرآوری و نگهداری محصول و در نهایت، دسترسی به بازار است. هرکدام از این حلقه‌ها بدون پشتیبانی مالی قدرتمند، دچار ضعف شده و کل زنجیره را با اختلال مواجه می‌سازد.
افزایش سرمایه بانک کشاورزی، به معنای تزریق خون تازه به این رگ‌های حیاتی اقتصاد مقاومتی است. با تقویت پایه سرمایه‌ای این بانک، ظرفیت تسهیلات‌دهی آن به شکل تصاعدی افزایش می‌یابد.
بخش عمده‌ای از تولیدات کشاورزی کشور توسط خرده مالکان و کشاورزان خانوادگی انجام می‌شود که اغلب دسترسی محدودی به منابع مالی و وثایق سنگین دارند. افزایش سرمایه به بانک کشاورزی اجازه می‌دهد تا با طراحی و عرضه محصولات مالی متنوع و کم‌بهره، این قشر زحمتکش را توانمند سازد. دریافت تسهیلات برای خرید ادوات، توسعه گلخانه‌ها، یا استفاده از سیستم‌های آبیاری تحت فشار، نه تنها درآمد خود کشاورز را افزایش می‌دهد، بلکه بهره‌وری کلی آب و خاک را نیز بهبود بخشیده و در نهایت، منجر به افزایش عرضه محصولات اساسی با قیمت تمام شده‌ای پایین‌تر می‌شود.
امنیت غذایی تنها با حمایت از کشاورز محقق نمی‌شود؛ بلکه نیازمند سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فرامزرعه‌ای است. پروژه‌های بزرگی مانند سردخانه‌های صنعتی برای جلوگیری از ضایعات گسترده محصولات فاسدشدنی، واحدهای فرآوری برای ایجاد ارزش افزوده، شبکه‌های حمل و نقل تخصصی و سامانه‌های بازارگاهی مدرن، همگی به سرمایه کلان نیاز دارند. بانک کشاورزی با پشتوانه سرمایه‌ای قوی‌تر می‌تواند در تأمین مالی این پروژه‌های زیرساختی نقش‌آفرین باشد. کاهش ضایعات که در برخی محصولات به بیش از ۳۰ درصد می‌رسد، به خودی خود معادل افزایش قابل توجه تولید بدون نیاز به مصرف آب و خاک بیشتر است و این امر مستقیم بر ثبات قیمت‌ها و فراوانی کالا در سفره مردم تأثیر می‌گذارد.
ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک واقع شده و بحران آب مهم‌ترین تهدید برای امنیت غذایی آن است. عبور از کشاورزی سنتی و گذار به سمت کشاورزی پایدار و کم‌مصرف آب، نیازمند تحولی عظیم است. این تحول تنها با سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین میسر است. افزایش سرمایه بانک کشاورزی، امکان تخصیص تسهیلات ارزان‌قیمت و بلندمدت برای پروژه‌های عظیم آبیاری نوین، کشت‌های هایدروپونیک و گلخانه‌ای و توسعه کشاورزی حفاظتی را فراهم می‌کند. این امر نه یک انتخاب، که یک اجبار برای بقای بخش کشاورزی در آینده است.
یکی از عوامل اصلی تورم در اقتصاد ایران، نوسانات قیمت محصولات کشاورزی است. کمبود عرضه، ضایعات بالا و ناکارآمدی زنجیره تأمین، همگی به گرانی دامن می‌زنند. با افزایش سرمایه بانک کشاورزی و به تبع آن، تزریق هدفمند منابع مالی به نقاط حساس زنجیره تأمین، تولید پایدارتر و قابل پیش‌بینی‌تر می‌شود، ضایعات کاهش می‌یابد و در نتیجه، نوسانات قیمتی کنترل شده و ثبات بیشتری در بازارهای مواد غذایی ایجاد می‌گردد. این ثبات، مستقیم‌ترین کمک به حفظ قدرت خرید و آرامش سفره مردم، به ویژه قشرهای کم‌درآمد جامعه است.
در نتیجه، افزایش سرمایه بانک کشاورزی را باید فراتر از یک تصمیم مالی صرف، یک عزم ملی و استراتژی کلان برای نهادینه کردن امنیت غذایی دانست. این کار، سرمایه‌گذاری بر روی تولید داخلی، کاهش وابستگی، ایجاد اشتغال پایدار در روستاها، مهار تورم و در یک کلام، تحکیم پایه‌های اقتصاد مقاومتی است. به تعبیری، هر ریال افزایش سرمایه در این بانک تخصصی، در واقع سرمایه‌گذاری برای تأمین آتیه غذایی کشور و تضمین رفاه اجتماعی است. غفلت از این امر، به معنای تضعیف تدریجی توان تولید داخلی و افزایش آسیب‌پذیری کشور در برابر نوسانات بازارهای جهانی و بلایای طبیعی خواهد بود.
