
تأمین نهادههای دام و طیور و نقش راهبردی شرکت پشتیبانی امور دام کشور در ثبات بخش کشاورزی
امنیت غذایی در هر کشوری مستلزم وجود زنجیرهای پایدار از تولید تا مصرف است که در این میان، تأمین نهادههای دام و طیور به عنوان حلقه اولیه این زنجیره، نقشی تعیینکننده دارد.
اهمیت این موضوع زمانی آشکار میشود که بدانیم بیش از ۷۰ درصد هزینههای تولید محصولات دامی مربوط به تأمین نهادههایی مانند ذرت، کنجاله سویا و جو است. در این بستر، شرکت پشتیبانی امور دام کشور به عنوان بازوی اجرایی دولت در تنظیم بازار نهادههای دامی، نقشی چند بعدی را در ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضا ایفا میکند.
واقعیت این است که بخش دام و طیور کشور با چالشهای ساختاری عمیقی در زمینه تأمین نهاده روبرو است. از یک سو، وابستگی تاریخی به واردات مواد اولیه مانند ذرت و سویا، این بخش را در معرض نوسانات قیمتی بازارهای جهانی و تحریمها قرار داده است. از سوی دیگر، تغییرات اقلیمی و کاهش منابع آب، تولید داخلی این محصولات را با محدودیتهای جدی مواجه ساخته است. در چنین شرایطی، فقدان یک نهاد متمرکز برای مدیریت واردات، ذخیرهسازی و توزیع نهادهها میتواند به تشدید بیثباتیهای بازار بیانجامد.
شرکت پشتیبانی امور دام با درک این پیچیدگیها، سیاستهای هوشمندانهای را در پیش گرفته است. این شرکت از طریق مکانیسمهایی مانند خرید تضمینی محصولات داخلی، ایجاد ذخایر استراتژیک و زمانبندی مناسب واردات، تلاش میکند تا نوسانات قیمتی را کنترل کند. همچنین، با اجرای برنامههای حمایتی مانند پرداخت یارانه هدفمند به تولیدکنندگان خردهپا، از فشار هزینههای تولید بر دوش دامداران و مرغداران میکاهد.
یکی از اقدامات نوآورانه این شرکت، توسعه سیستمهای نظارتی برای رصد زنجیره تأمین نهادهها میباشد. این سیستمها با پایش مستمر بازار، امکان پیشبینی کمبودها و برنامهریزی برای تأمین به موقع را فراهم میآورند. از طرفی، همکاریهای بینالمللی برای تضمین واردات در شرایط تحریم، نشاندهنده ظرفیتهای دیپلماتیک این شرکت در خدمت امنیت غذایی کشور است.
با این حال، باید پذیرفت که راه درازی تا رسیدن به الگوی پایدار در تأمین نهادههای دامی باقی است. افزایش بهرهوری در تولید داخلی، توسعه فناوریهای جایگزین مانند استفاده از منابع پروتئینی غیرمتعارف، و تقویت همکاریهای منطقهای برای کاهش وابستگی به بازارهای دور، از جمله راهکارهایی است که نیازمند توجه جدیتر است. در این مسیر، شرکت پشتیبانی امور دام میتواند با تقویت جایگاه خود به عنوان هاب مرکزی مدیریت نهادههای دامی، نقش آفرینی مؤثرتری داشته باشد.
تجربه سالهای اخیر نشان داده که هرگونه اختلال در تأمین نهادههای دامی، به سرعت به افزایش قیمت محصولات پروتئینی و بروز ناآرامیهای اجتماعی منجر میشود. بنابراین، تقویت ساختارها و ظرفیتهای شرکت پشتیبانی امور دام کشور نه یک انتخاب، که یک ضرورت استراتژیک برای حفظ ثبات اقتصادی و اجتماعی کشور محسوب میشود. این مهم تنها با تخصیص منابع کافی، بهروزرسانی سازوکارهای مدیریتی و هماهنگی هرچه بیشتر با سایر نهادهای مرتبط محقق خواهد شد.




