حمایت وزارت جهاد کشاورزی از کشت چغندرقند در سطح کشور

این گیاه از دیرباز به عنوان محصولی مختص کشت در مناطق دارای آب و هوای معتدل شناخته می‌شد؛ چرا که دمای مناسب برای رشد این گیاه ۲۰ الی ۳۰ درجه سانتی‌گراد است اما با توجه به مقاومت این گیاه در برابر خشکی، ثابت شد امکان کاشت این گیاه در مناطق گرمسیر نیز، در صورت حفظ رطوبت خاک امکان‌پذیر است.
از دیگر مزایای انکار ناپذیر کشت چغندرقند، جاگیری در تناوب زراعی است، به‌نحوی‌که پس از کشت این محصول خاک در شرایطی مطلوب برای کشت مجدد قرار گرفته و همچنین ضمن کاهش تراکم علف‌های هرز و پوکی خاک، حاصلخیزی آن را افزایش می‌دهد.
خودکفایی در تولید کالاهای اساسی در کشور یکی از سیاست‌های بالادستی است. وزارت جهاد کشاورزی به منظور کاهش هزینه‌ها و افزایش تولید محصول چغندرقند، برنامه‌های کشت پاییزه در استان‌های پرآب و نیز مدیریت مصرف آب از طریق اجرای طرح‌های آبیاری نوین را مورد توجه قرار داده است تا به این واسطه افزایش عملکرد در واحد سطح کشتزارهای چغندرقند و افزایش درصد شکر محقق شود.
به گزارش وزارت جهادکشاورزی از ابتدای مهر امسال تاکنون، قرارداد کشت بیش از ۳۳ هزار و ۶۴۵ هکتار چغندر پاییزه میان کارخانجات قند و شکر کشور و کشاورزان منعقد شده که از این میزان ۳۱ هزار و ۷۰۰ هکتار تاکنون زیرکشت رفته است. همچنین سطح زیرکشت چغندر بهاره در دهه ۹۰ نسبت به دهه ۷۰ نصف شده، اما به رغم کاهش سطح کشت، تولید این محصول دو برابر شده است که حاکی از افزایش عملکرد در واحد سطح می‌باشد.
وزارت جهادکشاورزی و معاونت‌های تخصصی آن از این محصول حمایت ویژه دارند و به دنبال روش‌هایی برای افزایش بهره‌وری و عملکرد تولید نیز هستند. در این راستا روش افزایش تعداد بوته در هکتار مورد توجه قرار گرفته است. برای رساندن‌ حداقل عملکرد تولید چغندرقند به ۸۰ تن در هکتار باید تعداد کشت بوته‌ها در هر هکتار به ۸۰ تا ۱۰۰ هزار عدد برسد.
شایان ذکر است توسعه کشت پاییزه چغندرقند یکی از راهکارهای مهم جهت تأمین شکر مورد نیاز کشور محسوب می‌شود و به همین منظور توسعه این نوع کشت از سیاست‎‌های وزارت جهاد کشاورزی است. در واقع مهم‌ترین عاملی که می‌توان آن را به‌عنوان شاخص بارزی برای اولویت و برتری کشت پاییزه چغندرقند نسبت به کشت بهاره معرفی کرد، استفاده بهینه از میزان بارش در طول دوره رشد و بهره‌وری بالای مصرف آب در زراعت چغندرقند پاییزه است. از مزایای کشت پاییزه چغندرقند نسبت به کشت بهاره می‌توان به مصرف آب کمتر، بالاتر بودن میانگین عملکرد، تحمل به شوری و اصلاح خاک، کاهش هزینه‌های تولید و کاهش جمعیت آفات و بیماری‌ها اشاره کرد.